kendine kavuşmak için ne yapmaya hazırsın?

her şeyi affediyorum. herkesi affediyorum. sadece affederek özgür olabildiğim gerçeği ilkbaharda dağlardan sızıp akan kar suları gibi berrak. hüzünle, endişeyle dolmuş taşmış kalbimi serinletiyor. bu ateş sönmemeli. ama bu ateş beni yakmamalı. hayatın basitliği karşısında şaşırıp kalmak yerine önünde saygıyla eğilmeliyim. zihnimin karmaşıklaştırdığı tüm 'aşamalara' tebessüm edebilmeliyim. ancak ben kimim? ben senim. ben buradayım, şu andayım, geçmişteyim ve gelecekteyim. ben birim ve ben çoğum. ben koca bir bütünüm.

ağzından dökülen tüm şikayet sözcükleri yağmur sularına karışsın bugün. çünkü bir hüzün yumağında boğulup durmayı reddediyorum. yorgun olmak yenilgi değildir. yorgunum ve durmayı öğreniyorum. yanlış yapmak doğru olmanın bir parçası. her şeyi affediyorum. herkesi affediyorum.

kendine kavuşmak için ne yapmaya hazırsın?

"bir şey yapmak, kendi doğamızı yansıtmaktır. başka bir şeyin hatırı için var olmayız. kendimiz için var oluruz.

fakat genellikle farkında olmadan, kendimiz yerine başka şeyleri değiştirmeye, kendi dışımızdaki şeyleri düzeltmeye çalışırız. oysa eğer kendiniz düzenli değilseniz, başka şeyleri düzenleyebilmeniz olanaksızdır. yapmanız gerekenleri doğru zamanda ve doğru bir şekilde yaptığınızda, geriye kalan her şey kendiliğinden düzenlenecektir.

sorunlarınızın tam ortasında oturduğunuzda, sizin için hangisi daha gerçektir: sorunlarınız mı, yoksa kendiniz mi? tam burada ve tam bu anda olma farkındalığınız en yüce gerçektir."