'to understand everything is to forgive everything"

Why do we try to fool ourselves? Why do we find excuses to do what we desire? Why is it so hard to have that courage to be honest with our hearts?

It is the problematic base of many traumatized human relations. We fight, we swear, we blame, we get angry, we get offended and upset but almost never try to understand what we need or what we truly want. It’s always other people who are to seize what WE want. To the world we project our feelings wrong as we are dishonest with ourselves. It must be the very first step of a healthy communication, knowing yourself. This starts only when you are willing to discover.

Actually today I have noticed that I have been discovering myself for months. Regular meditation and yoga practice have allowed me to perceive the configuration of my honesty with myself. I calculate my actions, my reactions, my words and my feelings just to see what I really want. A group of people misjudged me and looked down on me just because of few words I put to keep the things more organised. I didn’t insult anybody, I didn’t tease anybody, I truly didn’t mean to offend anybody but I just wanted to make them understand my point. When I was misunderstood due to my own point of view, I chose to stay silent. I knew I had strength to argue with them.I knew what I had said was truth. They knew as well. That’s why they reacted so harshly on me. People not sure of themselves play with others. Anyways, my trust in me was full but I kept being quite. I was aware silence would be the most fruitful thing for my inner self.

Once I read a sentence from Buddha: “If you propose to speak always ask yourself, is it true, is it necessary, is it kind?” Well, what I was going to say was definitely not kind and not crucially necessary. Seeing my point only now, after that heat and anger, I am truly proud. Just after 30 minutes I found myself saying in my mind “This grudge will only harm me. This anger will only harm my energy. I should let it go.” Then I let it go.

Sometimes it can be the best way to be quiet and hear the voice coming from your essence. I was a person swarming with anger. For a period of time in my life I even thought to get help just to control this feeling. I was both the victim and victimizer of my own feelings affected by my unfamiliarity with myself.

Now, I am grateful to say that every moment deserves your real frankness. Confront with your feelings friends and true honesty shall come within your heart.

 Today's practice was with Sarah again, 50 mins of backbends. It was amazing to stretch through those heart opening asanas, it was just a perfect match for my day. But this video is definitely not a beginner's video... 

Bugün da Sarah ile Yoga yaptım, 50 dakikalık bir backbend seansı. Bu kalp çakrasını açan asanalarla esneme yapmak harikaydı, tam da günüydü benim için. Ama bu video kesinlikle başlangıç seviyesindekilere göre değil.

'her şeyi anlamak her şeyi affetmektir'

Neden kendimizi kandırıyoruz? Neden arzu ettiğimiz bir şeyi yapmak için bahane üretiyoruz? Kendi kalbimize karşı dürüst olacak cesareti bulmak neden bu denli zor geliyor?

Bu, çoğu sarsıntılı insan ilişkisinin problemli temeli. Kavga ediyoruz, küfrediyoruz, birbirimizi suçluyoruz, öfkeleniyoruz, güceniyoruz ve kırılıyoruz ama asla ne ihtiyacımız olduğunu veya gerçekten ne istediğimizi anlamaya çalışmıyoruz. BİZİM ne istediğimiz algılamasını hep diğer insanlardan bekliyoruz. Kendini tanımak sağlıklı bir iletişimin ilk adımı olmalı. Bu da ancak siz keşfetmeye istekli olduğunuzda başlıyor.

Aslında bugün, aylardır kendimi tanıdığımı fark ettim. Düzenli meditasyon ve yoga kendime karşı olan dürüstlüğümün özünü benimsememi sağladı. Gerçekten ne istediğimi bilmek için hareketlerimi, tepkilerimi, söylediklerimi ve duygularımı tarttım, biçtim. Birkaç insan, işleri daha düzenli tutabilmek için sarf ettiğim birkaç cümle yüzünden, beni ummadığım bir biçimde yargıladı ve küçük düşürücü ithamlarda bulundu. Ben kimseyi aşağılamamıştım, kimseyle alay etmemiş ve kimseyi kırmak istememiştim. Yapmaya çalıştığım tek şey bakış açımı onlara göstermekti. Yanlış anlaşıldığımda ise sessizliği seçtim. Tartışacak güce sahip olduğumu  biliyordum. Söylediklerimin doğru olduğunu biliyordum. Onlar da biliyordu. Bu yüzden bana karşı böyle sertlerdi. Kendilerinden emin olmayan insanlar işte hep böyle başkaları üzerinden hamle yaparlar. Her neyse, kendime olan güvenim tamdı fakat sessiz kalmaya devam ettim. Sessizliğin benliğim için en yararlı seçenek olduğunu biliyordum.

Bir keresinde Buddha’nın bir cümlesini okumuştum: “Ne zaman konuşmaya yeltenirsen kendine daime şunları sor: söyleyeceklerin doğru mu, gerekli mi, nazik mi?” Eh, benimkiler ne pek nazik ne de pek gerekli şeyler değildi. O anın harareti ve öfkesi dinince ancak şu an net olarak görebildiğim düşünce yapım beni cidden gururlandırıyor. Tüm bunlardan sadece 30 dakika sonra kendi zihnimde şunları tekrar ettiğimi fark ettim “Bu kin yalnızca bana zarar verecek. Bu öfke yalnızca enerjime zarar verecek. Boş vermeliyim.” Ve böylece boş verdim de.

Bazen sessiz kalmak ve ruhundan gelen sese kulak vermek en iyi yol olabilir. Öfkeyle dolup taşan biriydim ben. Hayatımın bir döneminde bu duygumu kontrol edebilmek için profesyonel yardım almayı bile düşündüm. Kendime olan yabancılığımdan etkilenmiş duygularımın hem kurbanı hem sorumlusuydum.

Şu an her dakikakın doğruluğunuzu hak ettiğini söylemekten memnuniyet duyuyorum. Duygularınızla yüzleşin dostlarım ve gerçek dürüstlük kalbinizin içinden gelecektir.